Jezioro Solińskie

Jezioro Solińskie, niekiedy zwane też Zalewem Solińskim, powstało po wybudowaniu zapory w Solinie - Zabrodziu w następstwie spiętrzenia wód Sanu i Solinki. Zapora powstała w 1968 roku, liczy 664 metry długości i 81.8 m wysokości. Tym samym stanowi najwyższą zaporę w Polsce. Wewnątrz zapory znajdują się rurociągi, które doprowadzają wodę z jeziora do turbin hydroenergetycznych. W nocy, kiedy zapotrzebowanie na energię jest mniejsze, turbiny rewersyjne przepompowują wodę z niżej położonego zbiornika myczkowskiego do Soliny. Na równi z celem energetycznym Jezioro Solińskie pełni funkcję przeciwpowodziową oraz zaopatruje w wodę gospodarkę komunalną, przemysł i rolnictwo.

Za nim podjęto się budowy zapory, a także w trakcie trwania prac budowlanych przygotowano czaszę przyszłego zbiornika. Skutkiem tego przesiedlono mieszkańców 185 zagród, następnie rozebrano liczne, opuszczone zabudowania. Pod wodą znalazło się całkowicie 11 wsi.

Jezioro Solińskie cechują wyjątkowo duże wahania poziomu wody, które mogą sięgać rocznie nawet do 15 m. Zmiana wysokości zwierciadła wody może nastąpić w bardzo krótkim czasie. Z dnia na dzień nawet o 1 m. Dzieje się tak w wyniku dużych zmienności przepływów Sanu, przepompowywania wody z Jeziora Myczkowieckiego do Jeziora Solińskiego oraz jej oddawania, ukształtowania dna zbiornika (posiada strome brzegi), skutkiem tego zmiany ilości wody są bardziej zauważalne w pionie. 

Południowa część Jeziora Solińskiego posiada dwie odnogi. Zachodnia o długości ok. 14 km sięga w głąb doliny Solinki po Wołkowyję i Bukowiec. Większa powierzchniowo i dłuższa (ok. 27 km) odnoga wschodnia wypełnia dolinę Sanu dochodząc do Rajskiego, a jej odgałęzienie sięga do Chrewtu. Długość linii brzegowej Jeziora wynosi ok. 160 km. Jezioro ma powierzchnię 21 - 22,2 km². Pod względem pojemności (500 mln m³) jest to największe sztuczne jezioro w Polsce.

Plaża w Polańczyku  

Wody zbiornika cieszą się dużą rozmaitością ryb, znajdziemy tu szczególnie sandacze i okonie. Poza tym duże okazy boleni, leszczy i płoci. Warto dodać, że bieszczadzkie "morze" szczyci się trzema wyspami: Dużą Skalistą i Małą, nazywaną Zajęczą oraz wynurzającą się, jedynie przy wyjątkowo niskim stanie wody, wyspę Zjawa. Wzdłuż linii brzegowej Jeziora powstały liczne ośrodki wczasowe zarówno stałe jak i sezonowe. Ma to swoje odbicie w zainteresowaniu wśród turystów, jakie wywołuje jezioro, licznie przez nich odwiedzane. Główną atrakcją jaka cenią sobie odwiedzający jest zwiedzanie zapory wodnej, na której spiętrzenie wody sięga 60 metrów. Jezioro Solińskie, to nie tylko atrakcja dla kuracjuszy, to również świetne miejsce dla amatorów żeglugi, nurkowania i kajakarstwa oraz rybołówstwa. Wśród żeglarzy zachwalana jest panująca na jeziorze duża zmienność wiatrów. Rosnące zainteresowanie tą formą rekreacji na Solińskim doprowadziło do powstania wzdłuż brzegu Jeziora kilkunastu ośrodków żeglarskich i przystani jachtowych. Niemal każda z nich oferuje wypożyczanie sprzętu: kajaków, łódek, rowerów wodnych oraz jachtów. Dużą popularnością cieszą się również rejsy po jeziorze statkami bieszczadzkiej floty.

Zapora na Solinie 

Port w Solinie

Największe ośrodki turystyczne usytuowane przy Jeziorze Solińskim to Polańczyk, Myczkowce oraz Solina. Polańczyk zyskał nawet nazwę uzdrowiska, a to za sprawą występujących tam wód mineralnych, które pomagają w leczeniu wielu schorzeń.  Wymienione ośrodki posiadają dobrze rozwiniętą bazę noclegową i gastronomiczną.