Połonina Wetlińska stanowi jeden z najbardziej znanych i najczęściej odwiedzanych bieszczadzkich zakątków. To doskonały punkt widokowy, zwłaszcza jesienią oraz zimą, kiedy to ma miejsce zjawisko inwersji temperatury, która zwiększa widzialność do 150-200 km, powodując, iż z Połoniny dojrzeć można choćby Tatry!
Ze względu na to, że wędrowaliśmy szlakiem czerwonym oraz, że to najdłuższa trasa, dzięki czemu można poznać walory przyrodnicze nie tylko samej Połoniny, opis ten będzie dotyczył trasy od wsi Smerek po wieś Behery Górne.
Smerek (wieś) - Smerek (1222 m n.p.m.) - Przełęcz Orłowicza (1099 mm n.p.m.) - Szare Berdo (1108 m n.p.m.) - Osadzki Wierch (1253 m n.p.m.) - Hasiakowa Skała (1232 m n.p.m., schronisko Chatka Puchatka 1228 m n.p.m.) - Brzegi Górne (Behery Górne).
Szlak czerwony jest bieszczadzkim odcinkiem Głównego Szlaku Beskidzkiego. Swój "bieszczadzki początek" bierze w Cisnej (Cisna - Jasło - Fereczata -Smerek (wieś)). Prawie na całej długości tworzy jedną z najczęściej przemierzanych tras w Bieszczadach, prowadzącą przez cały grzbiet główny Połoniny Wetlińskiej. Szlak czerwony z Cisnej schodzi do szosy w Smerku w okolicy sklepu. Kontynuując przejście szlakiem czerwonym, należy podejść szosą zgodnie z oznakowaniami w kierunku Kalnicy szlak skręca w prawo. Po chwili dochodzimy do punktu informacyjno - kasowego BdPN, gdzie kupujemy bilety wstępu do parku (normalny 6 zł, ulgowy3zł). My zostaliśmy podwiezieni do tego miejsca przez miłego "bieszczadzkiego" kierowcę. Po przejściu mostku na Wetlince szlak wprowadza do lasu.
Ścieżka zaczyna coraz mocniej piąć się do góry kamienistym zboczem. Przez dłuższy czas wędrujemy lasem, dla wygody turystów przy trudniejszych i bardziej niebezpiecznych podejściach przymocowano barierki. Przydatne jest stabilne obuwie, dla łatwiejszego i bezpieczniejszego pokonania kamienistych etapów szlaku. Po pewnym czasie, gdy opuścimy las naszym oczom ukażą się spore połacie szczawiu alpejskiego, rośliny charakterystycznej na tej wysokości w niemal całych Bieszczadach. Odsłania się przed nami ładny widok na wierzchołki Smereka.
Do podnóży wzniesie docieramy niemal płaskim etapem ścieżki. Widac tu po obu stronach bardzo charakterystyczne rumowiska skalne zwane grechotami (w Bieszczadach Wschodnich- gorgony). Tu przed nami zaczyna się dość ostre podejście, prowadzące, aż do wierzchołka Smereka. Zbliżając się do niego doskonale widać dwie grzędy skalne, które są przedzielone obniżeniem. Smerek (1222 m n.p.m.) stanowi bardzo dobry punkt widokowy. Na dostępnym dla turystów wierzchołku ustawiono kilka ławek oraz krzyż. Sąsiedni wierzchołek jest nieco wyższy i kiedyś był dostępny dla turystów. Zamknięto go w 1997 r. ze względu na ochronę cennych roślin alpejskich i naskalnych. Do dziś widoczna jest ścieżka, którą wówczas prowadził nas szlak. Krzyż, zaś ustawiono w 1977 r., upamiętnia 600 - lecie Diecezji Przemyskiej. Ze Smereka przyjemnym zejściem schodzimy do Przełęczy Orłowicza (1099 m n.p.m.). Szlak czerwony krzyżuje się tu ze szlakiem żółtym Wetlina- Suche Rzeki. Trasa bardzo ciekawa, szczególnie na odcinku Przełęcz Orłowicza - Suche Rzeki, gdzie nawet w środku sezonu turystycznego panuje znikomy ruch.
Z Przełęczy Orłowicza szlak biegnie bardzo łagodnie w kierunku Szarego Berda. Przed nami rozpościerają się piękne widoki na dwa najwyższe wierzchołki Połoniny Wetlińskiej: Roh i Osadzki Wierch. W kierunku Wetliny Wetliny widzimy Hntowe Berdo. Po wyjściu na Szare Berdo grzbiet Połoniny staje się niemal płaski i łagodnie dochodzi do Osadzkiego Wierchu, skąd mamy ładny widok na Roh, niestety ten najwyższy wierzchołek Wetlińskiej jest niedostępny dla turystów. Odsłania się nam krajobraz doliny Sanu, pasmo Otrytu oraz widok w kierunku Chatki Puchatka wraz z kryjącą się za nią Połoniną Caryńską. Na Osadzkim Wierchu występują liczne wychodnie skalne. Dalej towarzyszą nam wspaniałe widoki. Szlak wiedzie zagłębieniem pomiędzy Rohem, a Osadzkim. Po niespełna godzinie docieramy do schroniska.
Schronisko "Chatka Puchatka" powstało w latach 50. XX w. Nosiło już poprzednio nazwy: "Tawerna" oraz "Republika Wetlińska", aż w końcu przyjęła się nazwa "Chatka Puchatka". Do dnia dzisiejszego nie ma tu wody, którą trzeba donosić z pobliskiego źródła, warunki w samym schronisku również pozostają bardzo surowe. Z tego miejsca możemy wrócić z niesamowitymi zdjęciami wschodów i zachodów słońca. Chatka jest zarazem najwyżej położonym schroniskiem w Bieszczadach (1228 m n.p.m.) i jest obecnie jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc w Bieszczadach Wysokich.
Z wierzchołka obok schroniska rozpościera się przepiękny krajobraz Bieszczad. Od strony północnej widzimy Jawornik, Dwernik - Kamień, dolinę Sanu i pasmo Otrytu. W kierunku wschodnim widoczna jest Przełęcz nad Nasicznem, część terenów dawnej wsi Caryńskie, Magurka Stuposiańska oraz Połonina Caryńska. Od południa podziwiać możemy pasmo Działu oraz pasmo graniczne z Małą i Wielką Rawką. Stąd po około godzinie schodzimy do Brzegów Górnych. Z Brzegów Górnych szlak czerwony prowadzi grzbietem Połoniny Caryńskiej, skąd schodzi do Ustrzyk Górnych.
Szlaki Turystyczne:
Czerwony: Smerek - Przełęcz M. Orłowicza - Połonina Wetlińska - Behery Górne (Główny Szlak Beskidzki)
Żółty: Połonina Wetlińska (schronisko) - Przełęcz Wyżna
Żółty i Czarny: Połonina Wetlińska (schronisko) - camping "Górna Wetlinka"
Ścieżka dydaktyczna: Wetlina - Przełęcz M. Orłowicza - Połonina Wetlińska - Przełęcz Wyżna i camping "Górna Wetlina" (ścieżka przyrodnicza "Pełnik", biegnąca wzdłuż szlaków pieszych)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz